" Γιατί είμαστε κολημένοι με τα άστρα ; "

Από την αρχαιότητα ακόμη, ο άνθρωπος είχε την έμφυτη τάση να γνωρίσει και να κατανοήσει το Σύμπαν. Οι αρχαίοι Ινδοί, για παράδειγμα, φαντάζονταν το Σύμπαν σαν ένα τεράστιο νησί που το
μετέφεραν στις πλάτες τους γιγάντιοι ελέφαντες, που με τη σειρά τους στηρίζονταν στην πλάτη μιας
τεράστιας χελώνας. Η χελώνα αυτή έπλεε στα απύθμενα νερά του διαστημικού ωκεανού που αντιπροσωπευόταν από ένα τεράστιο φίδι.

Στην αρχαιότητα φυσικά το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι πρόγονοί μας ήταν να παρακολουθούν απότη Γη το υπέροχο θέαμα του ουρανού, δημιουργώντας συγχρόνως ευφάνταστες, αλλά πανέμορφες ιστορίες για όλα όσα έβλεπαν. Πάρτε, για παράδειγμα, τον Ήλιο. Απ` όλα τα ουράνια σώματα ο Ήλιος είχε την πιο μεγάλη επίδραση στη φαντασία των ανθρώπων. Ο δίσκος του Ηλίου παρομοιαζόταν μ` ένα χρυσό τέθριππο άρμα, το οποίο έσερναν τέσσερα ολόλευκα άλογα, ο Ηώος, ο Αιθίοψ, ο Βρόντης και ο Στερόπης που έβγαζαν από τα ρουθούνια τους φλόγες και φως. Όρθιος πάνω στο άρμα του ο ακούραστος θεός εξακόντιζε γύρω του πίδακες φωτός. Οι Ρόδιοι, ιδιαίτερα, λάτρευαν τον Ήλιο ως το δημιουργό θεό της φυλής τους. Το κολοσσιαίο του άγαλμα από το Λίνδιο Χάρη ήταν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.